Ons kantoor publiceert al meerdere jaren regelmatig columns over actuele ontwikkelingen binnen de recreatiemarkt in het vakblad Recreatief Totaal. Hiermee tonen wij onze diepgaande kennis van de sector en blijven wij nauw betrokken bij trends, kansen en uitdagingen binnen de recreatiesector. Deze expertise komt direct ten goede aan onze klanten bij de verkoop, aankoop en taxatie van recreatiebedrijven.
Column – De stille verschuiving in de verblijfsrecreatie
Wie de markt voor campings en vakantieparken de afgelopen jaren gevolgd heeft, ziet het gebeuren: de rust is weg. Niet op de velden of in de duinen, maar in de vastgoedmarkt erachter. Waar recreatiebedrijven vroeger vooral familiebezit waren dat van generatie op generatie overging, zien we nu een stille verschuiving. Grote ketens en investeerders nemen bedrijven over, gemeenten sturen op kwaliteit in plaats van kwantiteit, en kleinere ondernemers raken klem tussen beleid, verduurzaming en financiering.
De markt is daarmee in korte tijd volwassen geworden, maar ook zwaarder, duurder en complexer. Campingeigenaren die willen uitbreiden of vernieuwen, lopen tegen grenzen aan: stikstof, water, energie, natuur. De eisen zijn legitiem, maar de rek is er bij veel familiebedrijven uit. Waar voorheen een nieuwe sanitairunit nog voldoende was om “bij te blijven”, vraagt de markt nu om energieneutrale lodges, klimaatadaptieve inrichting en forse investeringen in voorzieningen en techniek. Tegelijkertijd stijgen de kosten voor personeel, energie en onderhoud, terwijl marges onder druk staan door hogere lasten en beperkte schaalgrootte. Ondernemen in de verblijfsrecreatie is steeds meer balanceren tussen idealisme en financiële realiteit.
Daarbovenop komt de groeiende regeldruk en een wispelturige overheid. De ene dag gaat het over een verhoging van de btw op recreatieve verhuur, de volgende over aanpassingen in de overdrachtsbelasting of een nieuwe interpretatie van box 3. Beleidsvoornemens veranderen sneller dan ondernemers kunnen investeren. Dat zorgt voor onzekerheid bij kopers, remt uitbreidingsplannen en zet waarderingen onder druk. Voor veel recreatiebedrijven is het haast onmogelijk om meerjarenplannen te maken als de fiscale spelregels elk jaar kunnen wijzigen. Wie wil vernieuwen, moet dus niet alleen rekenen, maar ook kunnen improviseren.
Tegelijkertijd is de vraag groot. De Nederlandse vakantieganger wil dichtbij huis, in eigen land, maar mét comfort. Dat maakt kwalitatieve parken goud waard, letterlijk. Locaties met toekomstbestendige vergunningen en duurzame voorzieningen zijn gewild, terwijl verouderde campings zonder uitbreidingsmogelijkheden juist moeilijker verkoopbaar worden. De prijsverschillen lopen snel op, en dat maakt timing en visie belangrijker dan ooit.
De verschuiving in de verblijfsrecreatie is dus meer dan een kwestie van eigendom. Het is een verandering in karakter: minder bedrijven, meer kapitaal, en hopelijk meer kwaliteit. De uitdaging voor de komende jaren wordt om daarin de menselijke maat te behouden, ruimte voor de familiebedrijven die de ziel van onze recreatie vormen. Want juist zij zorgen dat een camping nog steeds voelt als een plek waar je thuiskomt, in plaats van als een concept uit een investeringsplan.
